پرورش فرزند مقایسه روان شناسی غربی و اسلامی

روان شناسی رشد که با نام های «روان شناسی تحولی» و «روان شناسی ژنتیک» هم شناخته می شود، شاخه ای از علم روان شناسی است که تغییر و تحولات فرد را در طول زندگی بررسی می کند. این شاخه از روان شناسی از رشته هایی همچون جامعه شناسی، زیست شناسی، تعلیم وتربیت و پزشکی بهره می گیرد. روان شناسی رشد بر کودکی و نوجوانی تأکید بیشتری دارد.
کتاب «پرورش فرزند؛ مقایسه روان شناسی غربی و اسلامی» به کوشش «سیدمحمد شفیعی مازندرانی» و «حسین کریمیان» تدوین و تألیف شده است. مؤلفان بنابر آنچه در مقدمه آمده است: «سعی کرده اند که علاوه بر بیان دیدگاه ها و نظریات متخصصان روان شناسی جدید به «روان شناسی تحولی در اسلام» بپردازند که با «رشد کودک، نوجوان و جوان» ارتباط دارد.»
شفیعی مازندرانی و کریمیان معتقدند: «روان شناسی اسلامی افزون بر استفاده از تحقیقات تجربی دانشمندان دراین باره از منابع معرفتی متصل به منبع وحی و دیدگاه بزرگان دینی استفاده کرده و در راستای رشد و تعالی انسان به سمت تکامل در جهت حق تعالی گام برمی دارد.» بر همین اساس با نگاهی به روان شناسی مرسوم غرب و شاخه های آن و بر اساس آیات و روایات معصومین(علیهم اسلام) سعی کرده اند متنی به دست بدهند که راهنمای پروراندن فرزندانی سالم و صالح باشد.
این کتاب در پنج فصل تنظیم شده است:

کلیات روان شناسی تحولی؛ به تعریف روان شناسی رشد (تحولی)، دوره های رشد و توضیحاتی درباره رشد و مفاهیم مربوط به آن می پردازد.
ابعاد رشد دوره کودکی؛ به انواع رشد اعم از جسمانی، عاطفی، اجتماعی، شناختی و عقلی در دوره کودکی می پردازد.
روان شناسی رشد دوره نوجوانی؛ به تعریف، اهمیت، چالش ها، دگرگونی ها و ویژگی های بلوغ و نوجوانی می پردازد.
سلامت روانی در دوران رشد؛ به نقش خانواده در سلامت روانی فرزندان و چالش ها و راه های تربیت نوجوان می پردازد.
اولویت های مراحل رشد طبق روایات؛ به اولویت های تربیت و رشد در دروه های زندگی تا زمان ازدواج می پردازد.

 
برشی از کتاب:
ویژگی های اجتماعی کودکان شش تا یازده سالهبقای کودک وابسته به دیگران و تماس با آنان است. کودک بعد از تولد و در نخستین سال های زندگی کاملاً به دیگران وابسته است. با افزایش سن از میزان اتکای او به دیگران کاسته می شود؛ اما این نیاز همچنان باقی می ماند، چنانچه فرد بدون تماس با دیگران قادر به ادامه زندگی نیست. با گذشت زمان، روابط کودک با دیگران افزایش می یابد و با اشخاص بیشتری آشنا شده و از آن ها بهره مند می شود.در این دوره، عواملی مانند بازی، گروه های همسالان و روابط خانوادگی نقش مهمی در اجتماعی شدن کودک بر عهده دارند. بازی های ساختنی، مانند ساخت وسایل با اشیای مختلف، بازی های اکتشافی، مانند کشف جاهای جدید در خارج از خانه، جمع آوری اشیا، بازی های ورزشی و بازی های سرگرم کننده، مانند مطالعه، معماهای تصویری و شکل های مصور خنده دار، رادیو و تلویزیون، رؤیاهای روزانه و خیال بافی انواع مختلف بازی های مورد علاقه کودک را تشکیل می دهند.