تاریخ فرهنگی: معرفت شناسی و روش شناسی

تاریخ فرهنگی رهیافتی است که در آن از منظر فرهنگ به حوادث   و رخدادهای یک جامعه در یک دوره تاریخی نگریسته می شود و بر خلاف رویکردهای مرسوم در تاریخ نگاری بر مبنای نیازها و خلاءهای امروز از حال به گذشته نظر می کند.آنچه که در این رویکرد برجسته و دارای اهمیت می باشد، توصیف، تبیین و احیاناً تأویل افکار، ادراکات و احساسات عمومی در یک برعه تاریخی با بهره گیری از روش های نشانه شناسی، پدیدارشناسی، هرمنوتیکی و گفتمانی است.در حقیقت تاریخ فرهنگی دو نگرش تاریخی و انسان شناختی را با هم تلفیق کرده و از تاریخ به عنوان بستر و زمینه شناخت الگوهای رفتاری، بازخوانی باورها و امیال آدمیان بهره می گیرد تا بتواند تحلیل جدیدی از گذشته انسانی ارائه دهد.گو اینکه در این کار به جای تمرکز بر عملکرد رجال عرصه سیاست، به فرهنگ عامیانه، تجربه های زندگی عمومی و افراد گمنام توجه نشان می دهد.