چابک کالا | فروش آنلاین سریع چایک کالا
احمد شاکری «فلسفه داستان داستان» را نوشت.
«فلسفه داستانِ داستان» اولین دفتر از مجموعه دفاتری است که در حوزه فلسفه روایت توسط احمد شاکری نوشته شده است.
«فلسفه داستانِ داستان» تالیف احمد شاکری توسط سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی منتشر شد.
هنرهای روایی در طول تاریخ جهان از سابقه ای چند هزار ساله برخوردارند. تا جایی که برخی قدمت آن را به قدمت زبان در تاریخ بشر دانسته اند. به موازات سیر تطور هنرهای روایی در شاخه های ادبیات داستانی، ادبیات نمایشی و هنرهای تصویری، و بوجود آمدن قالب ها و انواع مختلف روایت، بحث از چیستی و ماهیت روایت شکل گرفته است. پرسش های ماهوی درباره روایت و ادبیات روایی در طول تاریخ سهم بسزایی در شناخت ما از ادبیات روایی، دسته بندی های ناظر بر آن و فهم ادبیات روایی داشته است. به حدی که می توان گفت بحث از فلسفه روایت، که چیستی، کارکرد، غایت و نظام حاکم برآن را مورد بحث قرار می دهد به لحاظ رتبی، مقدم بر دیگر مباحث و اصل موضوع برای مقولاتی چون مکتب شناسی، سبک شناسی، گونه شناسی و مطالعات مضاف ادبیات در حوزه های دیگر علوم انسانی است.
با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، رویکرد تازه ای به برخی قالب های روایی از جمله ادبیات داستانی شکل گرفت. این رویکرد، هم در ساحت نظر و اندیشه و هم در بُعد عمل و آفرینش تاثیراتی را در تاریخ معاصر بر جای گذاشت. تا جایی که ادبیات روایی و داستانی تولید شده با تفاوت آشکاری از نمونه های دوره پیش از انقلاب اسلامی، از جهت مضمون، شخصیت، نظام زیبایی شناسانه، موضوع و درونمایه رونق یافتند.
گرچه چنین تفاوتی ثمره انقلاب اسلامی، ورود طیف نویسندگان جدید به عرصه ادبیات، خود باوری، رجوع به سنت های ایرانی اسلامی و پشت پا زدن به سنت های غربی تلقی می شد، اما فهم، تفسیر و تحلیل چنین رویکردی نیازمند مطالعات فلسفی مبنایی در ماهیت هنر و بخصوص ادبیات داستانی بود.
با وجود چنین ضرورتی، در طول سالهای پس از انقلاب، محافل دانشگاهی به عنوان کانون های تولید علم در حوزه ادبیات داستانی و هنرهای روایی، مسیر گذشته را که همان بسندگی به ادبیات ترجمه ای و وامداری تفکر و آراء اندیشمندان غربی بود دنبال کرده اند. و همچنان، خلأ تفلسف در حوزه روایت و کاربست آراء و مبانی فلسفه اسلامی در این حوزه کاملا چشمگیر بوده است. در این شرایط و با وجود تنوع منابع ترجمه ای در حوزه روایت شناسی، به عنوان شاخه تخصصی نوظهور در محافل دانشگاهی، کتاب های تالیفی نیز عموما تنها به نقل آراء یا بحث های مصداقی و موردی در حول و حوش مصادیق یا شیوه نمایی عملی در کاربست این نظریات بسنده کرده اند. فارغ از بحران تولید فکر که نتیجه عملی دنباله روی مطلق از آراء وارداتی است، حتی این آراء با نظر داشت مبادی فرهنگی اجتماعی و مبانی فکری و فلسفی شان با دید انتقادی مناسب مورد ارزیابی قرار نمی گیرند.
گروه ادبیات اندیشه پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با آگاهی از چنین نیازی و اندوخته تجربی و علمی ورود تخصصی این پژوهشگاه به حوزه فلسفه های مضاف که در نوع خود پیشگام ارزیابی می شود، «فلسفه ادبیات» را در دستور کار خود قرار داده است.
«فلسفه داستانِ داستان» اولین دفتر از مجموعه دفاتری است که در حوزه فلسفه روایت توسط «احمد شاکری» نوشته شده است.
پژوهش حاضر در طول سه سال و در 816 صفحه تالیف شده، نگاهی ماهیت شناسانه به جنبه «داستان» ادبیات داستانی دارد. جنبه ای که مهمترین و ماناترین جوانب روایت در طول تاریخ بوده است.
این پژوهش مبنایی که در نوع خود نخستین کتاب تالیفی در این موضوع است، با معرفی روش شناسی تجزیه داستان (تقصیر) منطق کاهنده ای را که به یافت جوانب روایت و ارکان اصلی آن منتهی می شود ارائه می دهد. سپس، با تمرکز بر کلید واژه های موضوعی چون: “نقل”، “واقعه”، “ترتیب”، “زمان” و “حرکت” نظام ابداعی را در تقسیم بندی شخصیت به عنوان یکی از ارکان مهم جنبه داستان عرضه می کند.
«فلسفه داستان داستان»، با التزام به لوازم بحث از حوزه فلسفه مضاف، در فصول مختلف خود، تقسیمات نوینی از بحث در حوزه «زمان» و «حرکت» در «داستان» ارائه می کند. و تلاش دارد، بخشی از نیازهای جامعه مخاطب خود، دانشجویان، اساتید زبان و ادبیات فارسی و علاقمندان بحثهای «فلسفه ادبیات» را تامین کندد.
«فلسفه داستانِ داستان» اولین دفتر از مجموعه دفاتری است که در حوزه فلسفه روایت توسط احمد شاکری نوشته شده است.
«فلسفه داستانِ داستان» تالیف احمد شاکری توسط سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی منتشر شد.
هنرهای روایی در طول تاریخ جهان از سابقه ای چند هزار ساله برخوردارند. تا جایی که برخی قدمت آن را به قدمت زبان در تاریخ بشر دانسته اند. به موازات سیر تطور هنرهای روایی در شاخه های ادبیات داستانی، ادبیات نمایشی و هنرهای تصویری، و بوجود آمدن قالب ها و انواع مختلف روایت، بحث از چیستی و ماهیت روایت شکل گرفته است. پرسش های ماهوی درباره روایت و ادبیات روایی در طول تاریخ سهم بسزایی در شناخت ما از ادبیات روایی، دسته بندی های ناظر بر آن و فهم ادبیات روایی داشته است. به حدی که می توان گفت بحث از فلسفه روایت، که چیستی، کارکرد، غایت و نظام حاکم برآن را مورد بحث قرار می دهد به لحاظ رتبی، مقدم بر دیگر مباحث و اصل موضوع برای مقولاتی چون مکتب شناسی، سبک شناسی، گونه شناسی و مطالعات مضاف ادبیات در حوزه های دیگر علوم انسانی است.
با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، رویکرد تازه ای به برخی قالب های روایی از جمله ادبیات داستانی شکل گرفت. این رویکرد، هم در ساحت نظر و اندیشه و هم در بُعد عمل و آفرینش تاثیراتی را در تاریخ معاصر بر جای گذاشت. تا جایی که ادبیات روایی و داستانی تولید شده با تفاوت آشکاری از نمونه های دوره پیش از انقلاب اسلامی، از جهت مضمون، شخصیت، نظام زیبایی شناسانه، موضوع و درونمایه رونق یافتند.
گرچه چنین تفاوتی ثمره انقلاب اسلامی، ورود طیف نویسندگان جدید به عرصه ادبیات، خود باوری، رجوع به سنت های ایرانی اسلامی و پشت پا زدن به سنت های غربی تلقی می شد، اما فهم، تفسیر و تحلیل چنین رویکردی نیازمند مطالعات فلسفی مبنایی در ماهیت هنر و بخصوص ادبیات داستانی بود.
با وجود چنین ضرورتی، در طول سالهای پس از انقلاب، محافل دانشگاهی به عنوان کانون های تولید علم در حوزه ادبیات داستانی و هنرهای روایی، مسیر گذشته را که همان بسندگی به ادبیات ترجمه ای و وامداری تفکر و آراء اندیشمندان غربی بود دنبال کرده اند. و همچنان، خلأ تفلسف در حوزه روایت و کاربست آراء و مبانی فلسفه اسلامی در این حوزه کاملا چشمگیر بوده است. در این شرایط و با وجود تنوع منابع ترجمه ای در حوزه روایت شناسی، به عنوان شاخه تخصصی نوظهور در محافل دانشگاهی، کتاب های تالیفی نیز عموما تنها به نقل آراء یا بحث های مصداقی و موردی در حول و حوش مصادیق یا شیوه نمایی عملی در کاربست این نظریات بسنده کرده اند. فارغ از بحران تولید فکر که نتیجه عملی دنباله روی مطلق از آراء وارداتی است، حتی این آراء با نظر داشت مبادی فرهنگی اجتماعی و مبانی فکری و فلسفی شان با دید انتقادی مناسب مورد ارزیابی قرار نمی گیرند.
گروه ادبیات اندیشه پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با آگاهی از چنین نیازی و اندوخته تجربی و علمی ورود تخصصی این پژوهشگاه به حوزه فلسفه های مضاف که در نوع خود پیشگام ارزیابی می شود، «فلسفه ادبیات» را در دستور کار خود قرار داده است.
«فلسفه داستانِ داستان» اولین دفتر از مجموعه دفاتری است که در حوزه فلسفه روایت توسط «احمد شاکری» نوشته شده است.
پژوهش حاضر در طول سه سال و در 816 صفحه تالیف شده، نگاهی ماهیت شناسانه به جنبه «داستان» ادبیات داستانی دارد. جنبه ای که مهمترین و ماناترین جوانب روایت در طول تاریخ بوده است.
این پژوهش مبنایی که در نوع خود نخستین کتاب تالیفی در این موضوع است، با معرفی روش شناسی تجزیه داستان (تقصیر) منطق کاهنده ای را که به یافت جوانب روایت و ارکان اصلی آن منتهی می شود ارائه می دهد. سپس، با تمرکز بر کلید واژه های موضوعی چون: “نقل”، “واقعه”، “ترتیب”، “زمان” و “حرکت” نظام ابداعی را در تقسیم بندی شخصیت به عنوان یکی از ارکان مهم جنبه داستان عرضه می کند.
«فلسفه داستان داستان»، با التزام به لوازم بحث از حوزه فلسفه مضاف، در فصول مختلف خود، تقسیمات نوینی از بحث در حوزه «زمان» و «حرکت» در «داستان» ارائه می کند. و تلاش دارد، بخشی از نیازهای جامعه مخاطب خود، دانشجویان، اساتید زبان و ادبیات فارسی و علاقمندان بحثهای «فلسفه ادبیات» را تامین کندد.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.