شوخ طبعی های طلبگی

گفت: «واقعاً این قدر وقت داری که کتاب شوخ طبعی بنویسی؟! » گفتم: «شنیده ای میگویند گِره ای که با دست باز میشود، چرا با دندان باز کنیم؟ با شوخ طبعی و طنز متعادل، گره کور بسیاری از هیجانهای منفی، مانند غم و اضطراب وآشفتگیهای ذهنی به راحتی بازمیشود.با شوخی و طنز می توان شاد شد و شادکرد، یادگرفت و یاد داد، انسان ها را تربیت کرد و بدون مقاومت آن ها و شکستن دلشان، از آن ها انتقاد کرد. میتوان در برابر «جنگ سخت و نرم » دشمن، سخت ایستاد و مبارزه کرد. میتوان به خوبی امر به معروف و نهی از منکر کرد. بله،شوخی شوخی، حتّی می توان کارهای مثبت و جدی کرد. شوخی، قایق آموخته ها را به اسکلۀ حافظه درازمدت می بندد تا آب فراموشی،آن را نبرد؛ به برکت شوخی و مزاح، مردم هنوز گل فاتحه نثار مرحوم «کافی » می کنند.حاج آقا «قرائتی »، مؤسس خندۀ حلال در کشور،درباره فایده شوخی میفرمود:وقتی چیزی را در گونی می ریزیم، آن را تکانی می دهیم تا جا باز کند، شوخی به موقع هم سبب م یشود، ذهن جا باز کند و خستگی از تن مخاطب و خودمان برود. پس باید شوخی و طنز را جدی بگیریم.امام علی علیه السلام نیز میفرمایند:انسان کامل کسی است که گفتار جدی او بر شوخی هایش غالب باشدنشر جمال با چاپ و انتشار کتاب شوخ طبعی های تصور ما را از طلبه ها تغییر می دهد.اکثریت مردم تصورشان این است که طلبه ها اهل مزاح نیستند.در حالی که اینطور نیست و ما می توانیم با خواندن این کتاب دیدگاهمان را تغییر دهیم.