شور اشراق: گفت ـ نوشت هایی درباره ی شعر و شخصیت شماری از اصحاب حکمت و ادب

این کتاب شامل دوازده فصل مستقل به شرح زیر است:مقاله ی «آیا مولانا تکثرگرای دینی است؟» گَرد اتهام پلورالیسم دینی از دامن مولانا جلال الدین مولوی می سترد؛ در «شاعر طره ها» به اجمال و ایجاز درباره ی شعر و شخصیت ادبی متکلم ـ فیلسوف برجسته ی قرن یازدهم، جناب عبدالرَّزاق فیّاض لاهیجی(قدّه) سخن رفته است؛ «شعر اسرار» در حد خود، پرده از هویت شاعرانه و منزلت ادبی حکیم سترک صدرایی، جناب حاج ملا هادی سبزواری(قدّه) برمی افکند.«شهود و شیدایی» متن دیباچه ای ا ست که راقم بر نسخه ی دوم دیوان شعر حضرت امام خمینی (سلام الله و رضوانه علیه) نگاشته است، این مقال به ضمیمه ی چهار مطلب دیگر، یعنی «حجب النّور» و «میخانه ی عشق» که شرحی است بر غزل «چشم بیمار» آن حضرت و نیز گفتار «من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم» و «بازتاب جهان بینی شهودی حضرت امام (ره) در شعر او»، حجاب از سیمای شاعرانه ی آن راحل رستگار برمی دارد و مخاطب مشتاق را با بخشی از آموزه ها و آرای عرفانی و اشراقی آن بزرگوار که در متن اشعارش بازتابیده است آشنا می سازد. به جهت آنکه این پنج مقاله و مقالت در مناسبت های گوناگون و در قالب های مختلف طرح شده، لاجرم حاوی پاره ای تکرار مضمونی نیز می باشد.«بازآفرین چکامه» پرتویی کم سو می افکند بر شأن و شخصیت ادبی و میراث شعری شادروان مهرداد اوستا. مقاله ی «شور اشراق: نگاهی است گذرا به منزلت ادبی و ویژگی های شعر علامه ی ذوفنون حسن زاده آملی(حفظه الله)»، «بانی شعر اعتراض» حاصل گفت و گویی است که به بهانه ی نکوداشت شاعر معاصر علیرضا قزوه، درباره ی شعر و شخصیت ادبی وی با مؤلف صورت بسته است. «نماز در محراب شعر پارسی» کوته نگاشتی است درباره ی کاربردهای واژه ی نماز در شعر شاعران پارسی گوی و شرح نگرش آنان به این فریضه ی ارجمند که به جهت تناسبت با محتوای کتاب، در آن جای گرفته است.