حاج قاسم سلام

از من درباره خودم سوال کرد. گفتم:رزمنده بودم و عملیات دیده ام،مربی تاکتیک هم هستم و حالا راوی شده ام. گل از گلش شکفت؛بعدها علت این شوقش را فهمیدم.برداشتی ناقص از راویان در چشم فرماندهان و بچه های عملیاتی وجود داشت،آن ها راویان را پاسدارهای قلم به دستی می دانستند که تخصص شان تنها خواندن و نوشتن است؛آدم هایی که زیاد هم اهل جنگ نیستند،اما بیشتر بچه های راوی از یگان های رزمی آمده و قلم به دست گرفته بودند. آن روز با شوقی که در رفتارش محسوس بود به من فهماند که از راوی رزمنده خوشش می آید .